14 กรกฎาคมวันเกิดจอมพลปอ:14 นโยบายชาตินิยมนำไทยสู่อารยะ(?)

ไทยกับญี่ปุ่นมีความสัมพันธ์ทางการทูตมากว่า 600 ปี ระยะเวลาที่ยาวนานถึงเพียงนี้ ย่อมแสดงว่า สัมพันธภาพที่ผ่านๆ มาของทั้งสองคงดำเนินไปด้วยดี แต่ยุคทองของความสัมพันธ์ของสองประเทศคือ “ช่วงการเปลี่ยนแปลงการปกครอง 2475” นับแต่ต้นศตวรรษที่ 20 เป็นต้นมา ญี่ปุ่นเริ่มก้าวขึ้นเป็นศูนย์กลางใหม่ในเอเชีย สำหรับประชาธิปไตยไทยในช่วงแรกต้องนับว่าญี่ปุ่นเป็นผู้สนับสนุนสำคัญ

ปี 2477 คณะราษฎรได้เดินทางไปดูงานที่ 4 เมืองใหญ่ในญี่ปุ่น ได้ไปศึกษาดูงานในกิจการโรงงานอุตสาหกรรมหลายสิบแห่ง รวมทั้งกิจการเชิงพาณิชย์ กิจการหนังสือพิมพ์ สถานศึกษา หน่วยงานราชการ พิพิธภัณฑ์ ในระยะต่อมาไทยและญี่ปุ่นก็ขยายความร่วมมือไปทางด้านการทหาร มีการนำเข้าวิทยาการเรือดำน้ำ การเดินเรือพาณิชย์นาวี การต่อเครื่องบิน และส่งนักเรียนทางการทหารไทยไปศึกษาวิชาการทหารที่ญี่ปุ่นหลายชุด ฯลฯ

ญี่ปุ่นเป็นตัวแบบที่เป็นกึ่งกลางระหว่างประเทศพัฒนาแล้วอย่างตะวันตก กับประเทศเกษตรกรรมอย่างไทย ญี่ปุ่นเคยเป็นประเทศเกษตรกรรมมาก่อน แต่ว่าพัฒนาประเทศเข้าใกล้ประเทศอุตสาหกรรมมากขึ้น โดยที่สำคัญก็คือสามารถรักษาความเป็นตัวตนไว้ได้ ออกมาทำงานนอกบ้านก็แต่งสูท กลับไปบ้านก็แต่งชุดแบบญี่ปุ่น สิ่งนี้ทำให้ผู้นำชาตินิยมอย่างคณะราษฎรรู้สึกว่าญี่ปุ่นสามารถรักษาทั้งสองสิ่งไว้ได้ เจริญแบบตะวันตกแต่ตัวตนยังเป็นแบบญี่ปุ่น